Bajka_o_wirusie.pdf              Poradnik.pdf                    DobrePytanie.pdf           

                Rodzinnie_pomysly_do_wykorzystania.odt           W_co_sie___bawic___.odt                  zabawnik.pdf                     

                                                  zlos__c___bezpieczne_wyraz__anie_zlos__ci.odt                   ciekawe_strony.odt

wywiad z psychoterapeutką- https://www.swps.pl/strefa-psyche/blog/relacje/21375-jak-radzic-sobie-z-lekiem-przed-koronawirusem 

Poradnika dla Rodziców nastolatków-- http://zsbprus.beep.pl/dokumenty/poradnik%20dla%20rodzicow.pdf

Budowanie bezpiecznej więzi z dziećmi-- http://wielkamoc.eu/?fbclid=IwAR1788R54DWjSROCXDL6aZv-X_FDNZC6-JaYa6zteKPyXRvOy5FGKu3S6YM

                                                            WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

Lęk jest naturalną, biologiczną reakcją organizmu, która umożliwia człowiekowi przetrwanie. Ostrzega przed niebezpieczeństwem i przygotowuje go do tego, aby sobie z nim poradził.

Gdy rzeczywista sytuacja nie stanowi zagrożenia, a mimo to dziecko odczuwa silny lęk, który jest nieadekwatny do warunków, w jakich się ono znajduje, wtedy diagnozujemy zaburzenia lękowe. Lęk przestaje wówczas pełnić funkcję adaptacyjną, zaburza rozwój dziecka i wpływa niekorzystnie na jego samopoczucie i zachowanie. 

Aktualnie sytuacja w jakiej się znajdujemy stanowi dla każdego pewne zagrożenie, dlatego zarówno dzieci, jak i dorośli mogą częściej odczuwać lęk. U dzieci może on się objawiać płaczem, trudnościami z zasypianiem, z rozstaniem się (nawet na krótką chwilę tj. pobyt w toalecie), przebywaniem samemu. Niektóre dzieci mogą częściej się złościć, przejawiać zachowania agresywne czy też niechęć do kontaktu.

Oto kilka wskazówek dla rodziców jak pomóc dzieciom radzić sobie z lękiem:

• Rozmawiaj z dzieckiem na temat przeżywanych przez nie emocji. Unikaj zaprzeczania emocjom: „nie ma się czego bać”, „nie panikuj”, „przecież nikt z naszej rodziny jeszcze nie zachorował” itp. Zamiast tego powiedz: „widzę, że się trochę boisz”, „obawiasz się, że ktoś bliski zachoruje”.
• Dbaj o pewną przewidywalność, która zwiększy poczucie bezpieczeństwa. Wprowadź pewien rytm dnia: stałe pory posiłków, snu, czas na naukę, na wspólną aktywność (gry, zabawy), spacer.
• Wyjaśnij dzieciom dlaczego teraz jest inaczej, dlaczego nie chodzą do szkoły, nie odwiedzają rodziny, nie spotykają się ze znajomymi  Możesz w tym celu użyć zamieszczonych na stronie szkoły materiałów (poradnik, bajka).
• Staraj się nie oglądać, nie czytać wiadomości przez cały dzień. Dobrze jest wyznaczyć sobie jakiś limit np. jedne wiadomości dziennie.
• Zaangażuj się w jakąś wspólną aktywność, która będzie sprawiała wam radość (gra w piłkę, układanie puzzli, składanie modeli samolotów, statków itp.)
• Rozmawiaj z dzieckiem o waszych wspólnych zainteresowaniach (program telewizyjny lub film, bajka, hobby).
• Rysuj wspólnie z dzieckiem, opowiadaj o tym, co rysujesz, zadawaj pytania, wspólne rysowanie staraj się zakończyć pozytywną informacją, przechowuj rysunki dziecka, wieszaj niektóre np. na lodówce. Rozmawiaj z dzieckiem o jego rysunkach.
• Znajdź codziennie kilka zachowań, za które można pochwalić dziecko. Doceniaj zwłaszcza to, co wymaga wysiłku, przezwyciężania słabości, lęku np.: „Cieszę się, że mi o tym powiedziałeś, to wymagało odwagi”.
• Zadbaj o siebie. Dzieciom udziela się często napięcie rodzica. Pomyśl o tym na co nie masz wpływu, spróbuj to zaakceptować. Pomyśl też o rzeczach, które zależą od Ciebie, które możesz zrobić i które poprawią Twoje samopoczucie czy też funkcjonowanie Waszej rodziny.

Drogi rodzicu, jeśli masz poczucie, że Ty lub Twoje dziecko nie radzicie sobie z emocjami w aktualnej sytuacji, zadzwoń. Terminy dyżurów telefonicznych są przekazane przez panią dyrektor i wychowawców.

Małgosia Zabłocka

pedagog